Langs wegen die je niet plant - Deel 3
Dit is deel 3 van een reisverhaal van een van onze klanten. Zij waren twee maanden op pad met de Outbase ID. Buzz door Portugal.
Een betoverende ochtend en een modderig einde
De dag begint veelbelovend—Cabo Sardão wacht op ons, met zijn ruige kliffen en trotse vuurtoren. “Even een stukje lopen,” zeg ik. Twee uur later, met modderige schoenen en natte sokken, keren we terug naar onze bus. De oceaan heeft ons betoverd, maar wat nog komt, zal ons pas echt op de proef stellen.
Een stad van smaken en een onzichtbare dreiging
In Vila Nova de Milfontes starten we de dag met koffie en een pastel de nata bij een lokale bakker. De storm die voorspeld is, laat zich nog niet zien. We lachen om onze zelfbeheersing: één pastel de nata per dag moet genoeg zijn.
Sines is ons volgende doel—een stad met een ruig randje en, zo hopen we, een betrouwbare laadpaal. Maar dan slaat het noodlot toe: onze laadpas werkt niet. Niet hier, niet daar, niet bij vier verschillende palen. Shell biedt telefonisch een ‘oplossing’—binnen vijf dagen bellen ze terug. “Dit is een grap,” mompel ik. De man aan de lijn blijft beleefd; het is nu eenmaal ‘de procedure’.
De strijd om stroom
Terwijl Hester worstelt met een Portugese laadapp, ga ik op zoek naar hulp. Een sprankje hoop: de app werkt eindelijk, maar niet op deze paal. Dan duikt een Portugese redder op. Hij komt spontaan terug met zijn privépas en laadt onze bus op. We geven hem een dikke fooi en vertrekken opgelucht, chocola en nootjes binnen handbereik.
Storm en sinaasappels
We arriveren laat in een schitterende tuin in Sesimbra. De beloofde storm breekt eindelijk los en raast over onze bus heen, maar we slapen goed. Pas bij het ochtendgloren zien we de ravage om ons heen: bomen liggen omver, op daken van buren; één hangt gevaarlijk half gebroken boven onze Buzz. Gewapend met een touw en een kettingzaag laat ik hem gecontroleerd vallen. “En nu de gevallen sinaasappels rapen en verse jus maken,” grijnzen we. Heerlijk!
De kabelkwestie
Een nieuw laadsysteem proberen? Mislukt. Dan het laatste redmiddel: een gewoon stopcontact. Maar na vier pogingen geeft een knipperend rood lampje de pijnlijke waarheid prijs—onze eigen kabel is kapot. Giancarlo, een vriend van een vriend, schiet te hulp met een reservekabel. Zijn dieselrijdende jeep levert hem een plagerige opmerking op: “Met diesel kom je in Portugal véél verder.”
Een autodealer uit de buurt wil ons een kabel verkopen voor 2300 euro; Amazon kan er een leveren voor 130. Rutger stuurt ons een nieuwe Shell-laadpas via DHL. Maar de echte overwinning vieren we met een volle accu en een traditionele Portugese lunch. Een restauranthouder, net met pensioen, deelt onze camperdroom. Voor hem is het een experiment; voor ons inmiddels een levenswijze. Bij vertrek drukt hij ons spontaan een fles lokale rode wijn in de handen. “Niet alleen de Douro heeft goede wijn,” knipoogt hij.