Langs wegen die je niet plant - Deel 8

Dit is deel 8 van een reisverhaal van een van onze klanten. Zij waren twee maanden op pad met de Outbase ID. Buzz door Portugal.

Juseu – een warme ontvangst en een kolkende beek

In Juseu ontvangen onze dierbare vrienden Attie en Meindert ons hartelijk. De tafel staat gedekt op het balkon met het mooiste uitzicht op de Pyreneeën, de bergen in gouden gloed. ’s Avonds: vioolmuziek, verhalen, delen.

De volgende dag begint met regen en hagel, gevolgd door zon in de middag. We vieren Meinderts verjaardag met taart en herinneringen. De dag eindigt met een droom die uitkomt: met een Suzuki Jimny een kolkende bergbeek oversteken, vlak naast hun olijfboomgaard.

Als we vertrekken, klinkt Meinderts viool ons noordwaarts toe.

Frankrijk – een mes en goed eten

Op Sant Jordi – de dag waarop geliefden boeken en rozen schenken – rijden we over een onvergetelijke kustweg richting de Franse grens. In Roses eten we nog één laatste paella. Daarna trekken we verder naar een wijngaard bij Pézenas. Het gras is pas gemaaid en geurt rijkelijk, de Buzz staat een beetje scheef geparkeerd – het hoort erbij. In Pézenas vinden we een straatconcert, kleine ateliers en een coutellier met een handgemaakt mes, gebruikt in boomgaarden, dat als bijzonder souvenir mee naar huis gaat.

We rijden de heuvels in en vinden een afgelegen plek boven het stuwmeer van Salagou. Eco-toilet, warme douche met panoramisch uitzicht. We koken, en vooral: doen niets. Voor het eerst komt de luifel uit, en we lezen een meeslepende roman van Anya Niewierra.

De volgende dag bezoeken we Saint-Guilhem-le-Désert, met zijn abdij uit 804, omgeven door ongerepte natuur. Terecht een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Onze laatste nacht brengen we door in Saint-Satur, bij vrienden Irma en Thiem. De Buzz op de oprit, wij in een logeerkamer met de geur van melograno, verwend met ‘Michelinwaardige’ maaltijden uit hun keuken en een botanische wandeling in Apremont.

Thuis in Hunsel

Terug op de boerderij wacht de tuin en kijken de kippen ons opgewekt aan. Morgen maaien we het gras, rommelen wat, ademen uit en beginnen we aan het herstel van onze moestuin. De reis ligt achter ons – en leeft voort. Want elke reis laat sporen na. Sommige zichtbaar: olijfolie en wijn op de plank, foto’s op de telefoon. Andere onzichtbaar, maar des te krachtiger: hervonden rust, hernieuwde liefde, nieuwe dromen, inzichten die we als kostbare lading meedragen.

Portugal, Spanje en Frankrijk toonden ons wegen – en manieren van leven. Eenvoudig. Open. Warm. En één les blijft bij ons: de mooiste ontdekkingen doe je als je durft af te wijken van het pad. Op naar nieuwe avonturen in het leven – vooral nu het pensioen zo prachtig is begonnen. De Argentijnse tango wacht.

Peter – en natuurlijk ook namens Hester